Editorial

Editorial

Στην πορεία των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, εκτός από τα ιστορικά εκείνα στοιχεία που συνθέτουν τη διαδρομή τους από το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, σημαντική θέση κατέχουν οι εγκαταστάσεις και το τροχαίο υλικό, που αποτελούν «μνημεία»[1] της βιομηχανικής αρχαιολογίας της χώρας μας. Η βιομηχανική αρχαιολογία,[2] όρος σχετικά καινούργιος και σαν τέτοιος άγνωστος ίσως στο ευρύ κοινό, ερευνά, καταγράφει, διασώζει, αποκαθιστά και αναδεικνύει όλα εκείνα τα κατάλοιπα του παρελθόντος που συνθέτουν τη βιομηχανική και τεχνική μας κληρονομιά. Στην τεχνολογία των σιδηροδρόμων,[3] αναφερόμενοι σε εγκαταστάσεις, εννοούμε[4] τα κτίρια των επιβατικών σταθμών όλων των κατηγοριών, τα κτίρια των στάσεων και των φυλακίων, τους αποθηκευτικούς χώρους, τα μηχανοστάσια, τα εργοστάσια, τα κτίρια της διοίκησης και εκμετάλλευσης των γραμμών καθώς και τις κατοικίες του προσωπικού των σιδηροδρόμων. Σαν εγκαταστάσεις αναφέρονται επίσης οι σιδηροτροχιές, ο μηχανολογικός και πάσης φύσεως τεχνικός εξοπλισμός και τα τεχνικά έργα, όπως είναι τα αναχώματα, οι γέφυρες και οι σήραγγες. Αναφερόμενοι στο τροχαίο υλικό εννοούμε, τις μηχανές και τα βαγόνια όλων των τύπων και κατηγοριών. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις και τα μεγάλα τεχνικά έργα, που δημιουργήθηκαν από τις εταιρείες που κατασκεύασαν τα σιδηροδρομικά δίκτυα και πού διασώζονται μέχρι σήμερα, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αργοπεθαίνουν από τα στοιχεία της φύσης αλλά και από την αδιαφορία και τα συμφέροντα των ανθρώπων. Σκοπός του ιστολογίου είναι να παρουσιάσει μία γενική εικόνα των κτιριακών εγκαταστάσεων και του μουσειακού κυρίως τροχαίου υλικού, των σιδηροδρομικών δικτύων της Μακεδονίας, από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Και αυτό γίνεται στο πλαίσιο μιας γενικότερης προσπάθειας, που σκοπό έχει, αφ’ ενός να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει το ευρύ κοινό, αφ’ ετέρου, να θέσει τους αρμόδιους ενώπιον των ευθυνών τους σε ζητήματα που αφορούν την πολιτιστική και τεχνολογική κληρονομιά της Ελλάδας. Τη σιδηροδρομική μας κληρονομιά. Στην αυγή του 21ου αιώνα, ο αέρας του εκσυγχρονισμού που πνέει στους Ελληνικούς Σιδηροδρόμους, παρασέρνει και αφανίζει συνάμα, ιστορία ενός και πλέον αιώνα.



[1] Η κήρυξη κτιρίου ως έργου τέχνης ή ιστορικού διατηρητέου μνημείου γίνεται σύμφωνα με το Ν. 1469/1950 «περί προστασίας ειδικής κατηγορίας οικοδομημάτων και έργων τέχνης μεταγενέστερων του 1830», με το άρθρο 52 του Κ.Ν. 5351/1932 «περί Αρχαιοτήτων» και με το Ν. 2039/1992 «περί κύρωσης της σύμβασης για τη προστασία της Αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Ευρώπης».

[2] Ο πρώτος που προσδιόρισε τον όρο Βιομηχανική Αρχαιολογία ήταν ο Donald Dudley, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Birmingham της Αγγλίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και οι πρώτες μελέτες οφείλονται στον καθηγητή Michael Rix. Bλ. Rainer Slotta, Εισαγωγή στη Βιομηχανική Αρχαιολογία, Μτφ. Άγη Παπαδοπούλου, Αθήνα (ΠΤΙ. ΕΤΒΑ), 1992 και Pinard Jacques, Η Βιομηχανική Αρχαιολογία, Μτφ. Γιώργου Σπανού, Αθήνα (ΠΤΙ. ΕΤΒΑ), 1992.

[3] Οι απαρχές της τεχνικής των σιδηροδρόμων σύμφωνα με την γνώμη πολλών ειδικών, βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα. Βλ. Εισήγηση του Χ. Η. Χαλαζιά, στο Α΄ Βαλκανικό Συνέδριο με θέμα «Σιδηρόδρομοι και Πολιτισμός», Θεσσαλονίκη 4 -5 Νοεμβρίου 1994. Πρβλ. Τότε τ. 56 (1995), σ. 9, Δ. Παπαδημητρίου, «Σιδηρόδρομοι στην Αρχαία Ελλάδα», στο Αλεξάνδρεια. Σιδηρόδρομος και πόλη. 1894-1994. Αφιερωματική έκδοση για τα 100 χρόνια σιδηροδρομικής σύνδεσης Θεσσαλονίκης- Μοναστηρίου και η επίδραση στην Αλεξάνδρεια. Αλεξάνδρεια 1994, σ. 11-12.

[4] Όλγα Τραγανού – Δεληγιάννη «Οι σιδηρόδρομοι και η ιστορία τους. Έρευνες και προσπάθειες διάσωσης και προστασίας» Ιστορία της Νεοελληνικής Τεχνολογίας, Α΄ τριήμερο εργασίας, Πάτρα 21-23 Οκτωβρίου 1988, Πρακτικά, Αθήνα (ΠΤΙ ΕΤΒΑ) 1991, σ. 154. Πρβλ. Κ. Γ. Αμπακούμκιν, Σιδηρόδρομοι, Αθήνα (Συμμετρία), 1990.

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015

Τοπικοί Σιδηρόδρομοι Μακεδονίας (Local Railways of Macedonia)


του Αλέξανδρου Χ. Γρηγορίου 

Το 1916, ξεκίνησε από τη Σκύδρα, η κατασκευή μίας γραμμής μήκους 28.895/m από Σέρβους στρατιώτες με υλικά της γαλλικής εταιρείας Aine Corbeil. Η γραμμή είχε λίθινη υποδομή και κατευθυνόταν προς την Αριδαία, μέσω της κοιλάδας του ποταμού Μογλένιτσα. Οι σταθμοί του δικτύου ήταν: Βέρτεκοπ (Σκύδρα), Δραγουμάνιτσα (Άψαλος), Κωστούριανη (Ξιφιανή) και Σούμπασκο (Αρδέα). Αργότερα κατασκευάστηκε και δεύτερη γραμμή από την Δραγουμάνιτσα (Άψαλος) μέχρι το Σαχινλέρ (Όρμα) μήκους 13.386/m. Οι κυριότεροι σταθμοί ήταν: Δραγουμάνιτσα (Άψαλος), Πόλιανη (Πολυκάρπη), Μπίζοβο (Μεγαπλάτανος) και (Σαχινλέρ) Όρμα. Το 1918 η γραμμή έκρινε κατά μεγάλο μέρος την έκβαση των επιχειρήσεων του Μακεδονικού μετώπου. Μετά το τέλος του πολέμου η γραμμή αυτή περιήλθε στο Ελληνικό κράτος, το οποίο ανέθεσε (29 Αυγούστου 1923) την εκμετάλλευση στην εταιρεία «Τοπικοί Σιδηρόδρομοι Μακεδονίας» (Chemins de Fer dInteret Local de Macédoine) του επιχειρηματία Επαμεινώνδα Χαρίλαου. Το εταιρικό κεφάλαιο ορίστηκε στα 10.000.000 δρχ. (100 χιλ. μετοχές των 100 δρχ.),  ενώ η διάρκεια της εκμετάλλευσης ορίστηκε στα 50 χρόνια. Η γραμμή η οποία έμεινε γνωστή και σαν τραίνο της Καρατζόβας λειτούργησε κανονικά μόνο για έξι χρόνια. Το 1929 η εταιρεία κήρυξε λοκ-άουτ για να αντιμετωπίσει απεργία του προσωπικού της και ένα χρόνο αργότερα διαλύθηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Το 1932 η εκμετάλλευση περιήλθε στους Σ.Ε.Κ., αλλά το 1936 διακόπηκε οριστικά η λειτουργία της σαν οικονομικά ασύμφορη. Το ίδιο έτος ολοκληρώθηκε και η αποξήλωση της γραμμής. 

Ο Σιδηροδρομικός Σταθμός της Σκύδρας (Βέρτεκοπ) τον Δεκέμβριο του 1916. Η φωτογραφία ελήφθη από την Φωτογραφική Υπηρεσία της Γαλλικής Στρατιάς της Ανατολής. © Ministère de la Culture (France) – Médiathèque de l'Architecture et du Patrimoine–Diffusion RMN, No de série: OR513. No tirage: OR077450


ΝΟΜΟΙ, ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Σύμβαση (22 Ιουνίου 1922): «Σύμβασις περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον και κατασκευής προεκτάσεως εις Φούστανην» (ΦΕΚ 151/Α/20-8-1922). Μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου (Ξενοφών Στρατηγός, Υπουργός Συγκοινωνιών, Εμμανουήλ Λαδόπουλος, Υπουργός Οικονομικών και Κωνσταντίνος Πολυγένης, Υπουργός Γεωργίας) και του βιομηχάνου Επαμεινώνδα Χαρίλαου. Ο Χαρίλαος είχε αγοράσει την στρωμένη γραμμή πλάτους 0,60 μ. από την Επιμελητεία της Γαλλικής στρατιάς της Ανατολής. Διάρκεια σύμβασης 50 χρόνια.   

Συγγραφή υποχρεώσεων (22 Ιουνίου 1922): «Περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον» (ΦΕΚ 151/Α/20-8-1922).  Το ήδη υπάρχον τροχαίο υλικό το οποίο θα τεθεί στη κυκλοφορία απαρτίζεται από: 1) τεσσάρων δικυλίνδρων ατμαμαξών με τρείς άξονες βάρους 6 τόννων, τύπου Decauville Aine, 2) μίας αυτοκινήτου δραιζίνας, 3) είκοσι πέντε μεταλλικών φορταμαξών τύπου Decauville Aine, μετά μικρών παρειών ξυλίνων επί φορείων (boggies) δυναμένων να φέρουν εμπορεύματα βάρους μέχρι 6 τόννων. Από αυτές θα τροποποιηθούν οκτώ (8) εις επιβατάμαξες και δύο (2) εις σκευοφόρους. Το συμπληρωματικό τροχαίο υλικό θα περιλαμβάνει δύο ατμάμαξες δικύλινδρες τύπου Decauville Aine, βάρους 15 τόννων και 60 ανοικτές φορτάμαξες επί φορείων.

Νόμος 2997 (4 Αυγούστου 1922): «Περί κυρώσεως συμβάσεως διά την εκμετάλλευσιν γραμμής σιδηροδρομικής από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον» (ΦΕΚ 151/Α/20-8-1922). Επικύρωση της σύμβασης της 22 Ιουνίου 1922.

Σύμβαση (8 Δεκεμβρίου 1922): «Περί τροποποιήσεως της από 22 Ιουνίου 1922 συμβάσεως περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον και κατασκευής προεκτάσεως εις Φούστανην» (ΦΕΚ 268/Α/13-12-1922). Μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου (Λουκάς Σακελλαρόπουλος, Υπουργός Συγκοινωνιών και Γεωργίου Σίδερη, Υπουργός Οικονομικών και Γεωργίας) και του βιομηχάνου Επαμεινώνδα Χαρίλαου. Τροποιήσεις σε μερικά άρθρα της σύμβασης της 22 Ιουνίου 1922, ιδιαίτερα σε ότι αφορά το τροχαίο υλικό. 

Νομοθετικό Διάταγμα (12 Δεκεμβρίου 1922): «Περί κυρώσεως συμβάσεως «περί τροποποιήσεως της από 22 Ιουνίου 1922 συμβάσεως περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον και κατασκευής προεκτάσεως εις Φούστανην» (ΦΕΚ 268/Α/13-12-1922).  Κύρωση της τροποποιητικής σύμβασης της 8 Δεκεμβρίου 1922.
 
Βασιλικό Διάταγμα (19 Δεκεμβρίου 1922): «Περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως κτημάτων διά την κατασκευήν σιδηροδρομικής γραμμής από Βερτεκόπ εις Σούμποσκον» (ΦΕΚ 278/Α/19-12-1922).  Τα σχεδιαγράμματα των απαλλοτριώσεων στο συνολικό μήκος της γραμμής (χιλ. 42+281), συντάχθηκαν από τον μηχανικό Α. Πατόφλα.

Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923): «Σύμβασις περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον» (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923). Μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου (Λουκάς Σακελλαρόπουλος ως Υπουργός Συγκοινωνιών, Γεώργιος Κοφινάς ως Υπουργός Οικονομικών και Γεώργιος Σίδερης ως Υπουργός Γεωργίας) και του βιομηχάνου Επαμεινώνδα Χαρίλαου. Διάρκεια σύμβασης 50 χρόνια.   
 
Συγγραφή υποχρεώσεων (10 Αυγούστου 1923): «Περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον» (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923). Το υπάρχον τροχαίο υλικό το οποίο θα τεθεί στη κυκλοφορία απαρτίζεται από: 1) τεσσάρων δικυλίνδρων ατμαμαξών με τρείς άξονες βάρους 6 τόννων, τύπου Decauville Aine, 2) μίας αυτοκινήτου δραιζίνας, 3) είκοσι πέντε μεταλλικών φορταμαξών άνευ παρειών επί φορείων (boggies) δυναμένων να φέρουν εμπορεύματα βάρους 6 τόννων. Από αυτές θα τροποποιηθούν έξι (6) εις επιβατάμαξες και δύο (2) εις σκευοφόρους. Το συμπληρωματικό τροχαίο υλικό θα περιλαμβάνει δύο ατμάμαξες δικύλινδρες και 20 ανοικτές φορτάμαξες.

Νομοθετικό Διάταγμα (15 Αυγούστου 1923): «Περί κυρώσεως συμβάσεως μεταξύ του Δημοσίου αφ’ ενός και Επαμ. Χαριλάου αφ’ ετέρου «Περί εκμεταλλεύσεως σιδηροδρόμου από Βέρτεκοπ εις Σούμποσκον» (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923). Διορθώσεις ημαρτημένων στο ΦΕΚ 42/Α/26-2-1924.





ΣΤΑΘΜΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑΣΕΙΣ


ΓΡΑΜΜΗ ΣΚΥΔΡΑΣ – ΑΡΙΔΑΙΑΣ

ΣΚΥΔΡΑ ● SKYDRA                                                 ΧΘ/Km 000+000

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών και κρηπιδωμάτων για την μεταφόρτωση εμπορευμάτων. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) & Συγγραφή Υποχρεώσεων (10 Αυγούστου 1923). (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).


04.01.1924
Βασιλικό Διάταγμα (4 Ιανουαρίου 1924): «Περί αναγκαστικής απαλλοτριώσεως κτημάτων αναγκαιούντων διά την επέκτασιν σιδηροδρομικής γραμμής Βερτεκόπ-Σούμποσκον» (ΦΕΚ 8/Α/16-1-1924). Κατασκευή και επέκταση του σιδηροδρομικού σταθμού, σε σχέδια του μηχανικού Α. Πατόφλα.



ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ● PROFITIS ILIAS                   ΧΘ/Km  006+425

10.08.1923
Κατασκευή Στάσης Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΝΕΑ ΖΩΗ ● NEA ZOI                                                ΧΘ/Km 012+428

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΑΨΑΛΟΣ ● APSALOS                                              ΧΘ/Km 018+715

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΞΙΦΙΑΝΗ ● XIFIANI                                                   ΧΘ/Km 024+236

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΥΔΡΑΙΑ ● IDREA                                                

10.08.1923
Κατασκευή Στάσης Επιβατών δίπλα στη Σιδηροδρομική γέφυρα. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΑΡΙΔΑΙΑ ● ARIDEA                                                   ΧΘ/Km 028+400

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών και κρηπιδωμάτων για την μεταφόρτωση εμπορευμάτων. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) & Συγγραφή Υποχρεώσεων (10 Αυγούστου 1923). (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΓΡΑΜΜΗ ΑΨΑΛΟΥ - ΟΡΜΑΣ

ΑΨΑΛΟΣ ● APSALOS                                              ΧΘ/Km 000+000

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΠΟΛΥΚΑΡΠΗ ● POLIKARPI                                     ΧΘ/Km 006+420

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΜΕΓΑΠΛΑΤΑΝΟΣ ● MEGAPLATANOS                   ΧΘ/Km 009+700

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΟΡΜΑ ● ORMA                                                         ΧΘ/Km 013+300

10.08.1923
Κατασκευή Κτιρίου Επιβατών. Σύμβαση (10 Αυγούστου 1923) (ΦΕΚ 243/Α/29-8-1923).



ΓΡΑΜΜΗ ΑΡΙΔΑΙΑΣ - ΦΟΥΣΤΑΝΗΣ


Ενώ είχε υπογραφεί η σχετική σύμβαση, εν τούτοις ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος δεν υλοποίησε ποτέ το έργο.



ΓΡΑΜΜΗ ΟΡΜΑΣ – ΛΟΥΤΡΩΝ ΠΟΖΑΡ


Ενώ είχε υπογραφεί η σχετική σύμβαση, εν τούτοις ο Επαμεινώνδας Χαρίλαος δεν υλοποίησε ποτέ το έργο.